SKANDAL, czyli co niektórzy Rosjanie myślą o Polsce międzywojennej

Tylko dla ludzi o mocnych nerwach! Uwaga! Ten materiał nie odzwierciedla poglądów redakcji. Został napisany przez „przyjaciela ze wschodu”. Zamieściliśmy go tylko i wyłącznie po to, by różnej maści rusofilom uzmysłowić, co kotłuje się pod czupryną niejednego Rosjanina (tłum. Jacek Matecki).

„Polska 1920 – 1939 Hiena Europy Wschodniej

Polska mogłaby stanąć po stronie Rzeszy dokładnie tak samo jak Włochy i z większą korzyścią niż Węgry, czy Rumunia. W rezultacie mylibyśmy w Moskwie, gdzie Adolf Hitler razem z Rydzem – Śmigłym przyjmowaliby defiladę zwycięskich polski – niemieckich wojsk”. – polski profesor Paweł Wieczorkiewicz.

Przesadza już ta – biała i czyściutka jak niewinna dziewczynka – Polska i wszyscy ci, którzy winią żądnego krwi i okrutnego Stalina za to, że ośmielił się podeptać jej niepodległość.

Fakty, które znalazłem dowodzą, że Polska wcale nie jest niewinną dziewczynką, a brudną prostytutką. Poniżej nie ma ani jednego kłamstwa, same fakty…

Rok 1918

29 sierpień

Rząd bolszewicki przyjmuje dekret o anulowaniu carskich umów dotyczących rozbiorów Polski.

7 listopad

Rząd Tymczasowy Republiki Polskiej pod kierownictwem Daszyńskiego wydaje manifest „Do Narodu Polskiego”, w którego części poświęconej polityce zagranicznej ogłoszono zamiar wskrzeszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego.

10 listopad

Do Warszawy, specjalnym pociągiem z Berlina (prawie jak Lenin z Berna), w towarzystwie przedstawiciela rządu niemieckiego Kesslera, przyjeżdża Piłsudski, zwolniony przez Niemców z więzienia w Magdeburgu.

13 listopada

(w dwa dni po ogłoszeniu niepodległości!) Polska rozpoczyna działania zbrojne przeciw Zachodnioukraińskiej Republice Ludowej.

Rok 1919

Styczeń

Wojsk Polskie zajmuje Wilno i rozpoczynają zajmowanie ziem litewskich i białoruskich.

29 styczeń

Dmowski na posiedzeniu Rady Dziesięciu konferencji pokojowej w Paryżu zażądał uznania granic Polski z roku 1772 (polecam rzut oka na mapę, Polsce na wschodzie powinna zostać przyznana cała Litwa, część Łotwy i większa część Białorusi i Ukrainy.

Z rekomendacji komisji Cambona granicę Polski ustalono na „linii Curzona”, to jest wedle faktycznej granicy wyznaczającej granicę zamieszkania ludności polskiej.

Marzec

Wojsko Polskie zajmuje Pińsk i Lidę,

Czerwiec

Wojsko Polskie okupuje Zachodnią Ukrainę

28 czerwca

Polska podpisuje Wersalski Traktat Pokojowy z Niemcami.

Lipiec

Wojsko Polskie dochodzi do granicy na linii rzek Zbrucz i Styr.

8 sierpień

Wojsko Polskie zajmuje Mińsk.

Rok 1920

21 kwiecień

Podpisano porozumienie z S. Petlurą, w którym uznał on przyłączenie do Polski Ukrainy, Galicji Wschodniej, zachodniej części Wołynia i części Polesia.

Podpisano także porozumienie z Białoruską Radą Najwyższą w której przewidywano wejście Białorusi w skład Polski na prawach autonomii.

25 kwiecień

Rozpoczyna się wojna polsko – sowiecka.

7 maj

Wojsko Polskie zajmuje Kijów

28 czerwiec

Podział Śląska Cieszyńskiego między Polskę i Czechosłowację

22 wrzesień

Rozpoczyna się wojna z Litwą.

9 październik

Wojska Polskie zajmuje Wilno.

12 październik

Władze polskie informują o utworzeniu Litwy Środkowej i przyłączeniu jej do terytorium Polski.

Rok 1921

20 marzec

Plebiscyt na Górnym Śląsku. Rezultat: 707 tysięcy głosów za pozostawieniem tego obszaru w składzie Niemiec, 479  tysięcy głosów za przyłączeniem do Polski.

12 październik

Rada Ligi Narodów podjęła decyzję o podziale Górnego Śląska. 30 procent terytorium przypadło Polsce.

Rok 1933

Spróbujmy bez emocji spojrzeć na Polskę lat 1933 – 39, gdy nazizm w Niemczech doszedł do władzy.  Pokażemy tu, że działania ZSRS w Polsce w roku 1939 były całkowicie usprawiedliwione.  Elity polskie aż do 1 września 1939 roku planowały uczynić to, co później zrobił z Polską  Związek Sowiecki – podział i następnie zniszczenie w sojuszu z hitlerowskimi Niemcami.

Dokładnie tak samo postępowało polskie kierownictwo w stosunkach z Litwą i Czechosłowacją. Niemal do samego końca polskie władze utrzymywały ścisłe kontakty z niemieckimi nazistami i konstruowało daleko idące plany „wojny z Rosją”.

Listopad

Polski ambasador w Niemczech J. Lipski przekazał wodzowi narodu niemieckiego posłanie Piłsudskiego i Becka, iż wraz z dojściem A. Hitlera do władzy nastąpiło polepszenie stosunków polsko – niemieckich.

Pakt Hitler – Piłsudski

W roku 1934 niemieccy naziści i rząd polski podpisali  „Pakt o nieagresji między Niemcami a Polską”, nazywanym także paktem Piłsudskiego – Hitlera. W nim, identycznie jak w sowiecko – niemieckim pakcie z roku 1939 były artykuły o wzajemnej nieingerencji w sprawy wewnętrzne oraz ustalono tak zwane „strefy interesów” w Europie, w szczególności w Czechosłowacji i krajach bałtyckich.

26 styczeń

Podpisano polsko – niemieckie porozumienie „o pokojowym rozwiązywaniu sporów”. Niebawem do Polski przyjechał H. Goering i został przyjęty przez Piłsudskiego. Podczas rozmów podkreślano „szczególne zainteresowanie” Polski Ukrainą a Niemiec Nadbałtyką.

Misje dyplomatyczne obydwu państw zostały podniesione do rangi ambasad.

Wrzesień

Bek wysyła do Paryża memorandum, że Polska może przyłączyć się do Paktu Wschodniego (inicjatywy francusko sowieckiej) tylko w wypadku włączenie do niego Niemiec, oraz dystansuje się od wspólnych zobowiązań wzmacniających bezpieczeństwo Litwy i Czechosłowacji.

Rok 1935

Rząd Polski negatywnie ocenił podpisanie sowiecko – francuskich i sowiecko – czechosłowackich układów o wzajemnej pomocy.

Rok 1936

Niemcy powiadomiły Polskę o utworzeniu Paktu Antykominternowskiego (Niemcy i Japonia, od listopada  1937 r. także Włochy).

Rok 1937

Hitler oświadcza polskiemu wiceministrowi spraw zagranicznych Szembekowi  o tym iż „Polska ma prawo dostępu do Morza Czarnego”.

Rok 1938

Polska i Czechosłowacja.

Agresywne plany polskiej przedwojennych elit widać najdokładniej w stosunkach z Czechosłowacją. Tuż po zakończeniu Pierwszej Wojny Światowej zaostrzył się polsko czechosłowacki spór o Śląsk Cieszyński. Obszar wokół rozgorzał konflikt – bogaty w złoża węgla kamiennego – był najbardziej zindustrializowanym regionem całych Austro – Węgier. Gdy w roku 1920 rozpoczął się faza zbrojna, prezydent Czechosłowacji Tomasz Masaryk oświadczył, że w jeśli konflikt nie zostanie rozwiązany na korzyść jego kraju, to zaangażuje się on w toczącą się równolegle wojnę polsko – rosyjską.

Polska, przestraszona perspektywą wojny na dwa fronty poszła, na ustępstwa.

Przyjrzyjmy się w porządku chronologicznym temu, co zaszło pomiędzy Polską a Czechosłowacją w roku 1938.

23 luty

Bek podczas rozmów z Goeringiem zawiadamia o gotowości Polski do uznania niemieckich interesów w Austrii i podkreślił zainteresowanie Polski „problemem czeskim”.

11 sierpień

Na spotkaniu z Lipskim strona niemiecka oświadczyła, że rozumie zainteresowanie Polski terenami sowieckiej Ukrainy.

19 wrzesień

Lipski wyjaśnia Hitlerowi, że zdaniem rządu polskiego Czechosłowacja jest „tworem sztucznym” i węgierskie pretensje dotyczące Rusi Zakarpackiej są uzasadnione.

20 września

Hitler oświadcza Lipskiemu, że w razie polsko – czechosłowackiego konfliktu zbrojnego o Śląsk Cieszyński Rzesza stanie po stronie Polski. Tak więc poza strefą niemieckich interesów Polska ma całkowicie swobodne ręce. Dodał, że rozwiązanie problemu żydowskiego widzi na drodze emigracji do kolonii i zgadza się ze stanowiskiem Polski. Węgier i Rumunii.

21 wrzesień

Polska skierowała notę do władz Czechosłowacji z żądaniem rozwiązania problemu polskiej mniejszości na Śląsku Cieszyńskim.

24 września

Gazeta „Prawda” nr 264 (7589) na 5 stronie publikuje artykuł pod tytułem „Polscy faszyści szykują się do zajęcia Śląska Cieszyńskiego”.

W nocy z 24 na 25 września w miejscowości Końskie w pobliżu Trzyńca Polacy obrzucili granatami i ostrzelali placówkę czechosłowackiej straży granicznej. Po dwugodzinnej walce napastnicy wycofali się na polską stronę. Dwa budynki spłonęły. Podobne starcia miały tej nocy miejsce w wielu innych miejscach okręgu cieszyńskiego.

25 wrzesień

Polacy dokonali napadu na stację kolejową Frysztat. Została ona ostrzelana i obrzucana granatami.

27 wrzesień

Rząd polski ponownie wysuwa żądanie „zwrotu” obwodu cieszyńskiego.

Nocą, niemal we wszystkich rejonach obwodu cieszyńskiego słychać było strzały karabinowe i z broni maszynowej oraz wybuchy granatów. Najkrwawsze walki, jak informowała Polska Agencja Telegraficzna, miały miejsce w okolicach Bogumina, Cieszyna i Jabłonkowa oraz w Bystrzycy, Końskiej i Skrzeszynie. Uzbrojone grupy „powstańców”  wielokrotnie napadały na czechosłowackie magazyny broni. Polskie samoloty codziennie naruszały granicę Czechosłowacji.

W „Prawdzie” nr 267 (7592) na stronie 1 opublikowany został artykuł pn. „Niesłychane zuchwalstwo polskich faszystów ”.

28 września

Zbrojne prowokacje trwają. W „Prawdzie” nr 268 na stronie 5 opublikowany zostaje artykuł „Prowokacje polskich faszystów”.

29 wrzesień

Polscy dyplomaci w Londynie i Paryżu nalegają na „jednakowe podejście do rozwiązania problemu sudeckiego i cieszyńskiego”. Polscy i niemieccy wojskowi uzgadniają linię demarkacyjną w na wypadek wtargnięcia na terytorium Czechosłowacji. Czeskie gazety opisują sceny „braterstwa broni” między niemieckimi faszystami a polskimi nacjonalistami. Na czechosłowacki posterunek graniczny w pobliżu Grgawy napadła dwudziestoosobowa banda uzbrojona w broń automatyczną. Atak odparto a napastnicy uciekli do Polski. Jeden z rannych dostał się do niewoli. Podczas przesłuchania zeznał, że w ich oddziale służą także Niemcy mieszkający w Polsce.

30 września

Podpisano Układ Monachijski. Polska wystosowała do Czechosłowacji ultimatum z żądaniem zwrotu terytorium Śląska Cieszyńskiego.

2 październik

Wojsko Polskie rozpoczyna okupację Śląska Cieszyńskiego.

28 grudzień

Podczas spotkania radcy ambasady niemieckiej w Polsce Rudolfa von Schelle z nowo mianowanym ambasadorem Polski w Iranie J. Karszo-Siedlewskim, polski dyplomata oświadczył: „Perspektywa polityczna europejskiego wschodu jest jasna. Niebawem wybuchnie wojna niemiecko – sowiecka, a Polska poprze, dobrowolnie lub pod przymusem Niemcy. Dla Polski w razie konfliktu korzystniejsze będzie zaangażowanie się po stronie Niemiec, zaś terytorialne interesy Polski na zachodzie i polityczne cele na wschodzie, przede wszystkim na Ukrainie, mogą być zabezpieczone na drodze wcześniejszego polsko – niemieckiego porozumienia. On sam, Karszo-Siedlewski, swoją pracę w Teheranie podporządkuje realizacji tej wielkiej wschodniej idei, tak by przekonać i pobudzić Persów oraz Afgańczyków do odegrania aktywnej roli w przyszłej wojnie z Sowietami.”

Rok 1939

5 styczeń

Bek został przyjęty przez Hitlera, który oświadczył, iż w kwestii stosunku do Sowietów między Niemcami a Polską panuje jedność.

26 styczeń

Do Warszawy przyjechał Ribbentrop. Podczas spotkania z Bekiem usłyszał obietnicę przystąpienia Polski do Paktu Antykominternowskiego, o ile Niemcy poprą polskie plany zajęcia Ukrainy i uzyskania dostępu do Morza Czarnego.

11 marca

Bek oświadczył, że Polska zainteresowana jest posiadaniem kolonii.

28 kwietnia

Rząd niemiecki wypowiedział polsko – niemiecką umowę o nieagresji z roku 1934, w związku z zawarciem anglo – polskiego  układu o gwarancjach. (02.04.1939)

23 sierpień

Podpisany został sowiecko – niemiecka umowa o nieagresji (pakt Ribbentrop – Mołotow)

Stosunek Polski do Rosji w okresie przedwojennym.

Stosunek Polski do Rosji i nadzieje polskich elit związanie z niemieckimi nazistami, co ukazują dokumenty, nie był wcale jednorazową decyzją, lecz kształtował się latami.

Jeszcze podczas wizyty nazisty numer 2 H. Goeringa w warszawie w latach 1935 i 1937 strony osiągnęły porozumienie o poparciu przez Polskę niemieckich starań o anulowanie ograniczeń zbrojeniowych oraz idei anschlsu.  Niemcy ze swojej strony wyraziły gotowość wspólnego z Polską przeciwdziałania polityce Związku Sowieckiego w Europie. W rozmowie z Rydzem – Śmigłym Goering zauważył, iż „niebezpieczny jest nie tylko bolszewizm, ale i Rosja jako taka” i „w tym sensie interesy Polski i Niemiec są zbieżne”.

31 sierpnia 1937 polski Sztab Generalny wydał dyrektywę 2013/2/37, w której zapisano, że celem polskiej polityki winno być „zniszczenie jakiejkolwiek Rosji”, zaś w charakterze jednego z ważniejszych instrumentów tej polityki wymieniono podsycanie separatyzmu na Kaukazie, Ukrainie i Azji Centralnej, w szczególności z wykorzystaniem sił wywiadu wojskowego.

Wydawać by się mogło, że w niebezpiecznej sytuacji w jakiej znalazła się Polska, priorytety te powinny być inne. A tak w ogóle, jaki wpływ na bezpieczeństwo kraju ma Kaukaz? Tym niemniej nie ustawano w prowadzeniu kadrowej, operacyjnej i finansowej wśród kaukaskiej separatystycznej emigracji. Głównym jej celem było destabilizowanie za pomocą wszystkich sił i środków, w tym także instrumentami wojskowymi, sytuacji wewnętrznej Związku Sowieckiego w części, która podczas wojny byłaby głębokim zapleczem Armii Czerwonej.

I tak oto te próby i całkowicie bezpodstawne nadzieje na polsko – niemiecki alians antysowiecki sprawiły, że anglo – francusko – sowieckie rozmowy delegacji wojskowych zostały zerwane na tydzień przed wybuchem wojny, której właśnie Polska stała się pierwszą ofiarą.

Z tej perspektywy nie dziwą telegramy polskiego ambasadora w Waszyngtonie, który z polecenia swojego rządu przekonywał Sekretarza Stanu C. Hulla, że  Warszawa nie widzi dla siebie ze strony Niemiec żadnego zagrożenia. Co więcej, jego rozdrażnienie wywoływało przekonanie niektórych amerykańskich polityków, że Związek Sowiecki i jego armia stanowią jedyną siłę, która może przeciwstawić się Wehrmachtowi. (telegram E. Potockiego do MSZ 8 listopada 1937 roku)

W październiku 1938 roku ambasador w Berlinie J. Lipski podniesionym tonem informował J. Beka o „bardziej niż życzliwym” stosunku wysoko postawionych czynników Rzeszy wobec Polski oraz wysokiej ocenie jej polityki osobiście przez Hitlera”.

Pomysłodawca: Jacek Matecki