W ogromnym województwie Mińskim już nie spotykamy tej siły wybuchowej i mocy napięcia: ludność była rzadsza,mniej katolików liczyła, dalej położona od Królestwa i nie było tu Mackiewiczów, Zwierzchowskich, Sierakowskich… Traugutt działał przejściowo w czerwcu i lipcu 1863 r., liczebność oddziałów dochodziła niekiedy do kilkuset.
Bili się tutaj Rogiński, Maszewski, Świętorzecki, Dmochowski, Dybowski, Laskowski, a w walkach zdarzało się, że całe oddziały padały w boju. Walczono na ogół oddzielnie, nie przy ogromnej dysproporcji sił i środków.
O patriotyzmie obywatelstwa mińskiego najlepsze świadectwo dał sam Murawjow w swych pamiętnikach:
„Obywatelstwo mińskie odznaczało się większą nienawiścią do rządu rosyjskiego niż w innych guberniach. Ciągle było w stosunkach z obywatelami kraju południowo – zachodniego, a w październiku roku 1862 na wyborach szlacheckich spisano protokół o chęci podania adresu do Najwyższego Pana za przykładem Guberni Podolskiej prosząc o przyłączenie guberni do Królestwa Polskiego.
Zuchwałość była tak wielka, że kiedy zakomunikowano obywatelom ten rozkaz najwyższy, że postępowanie takie jest przeciwne prawu, oni nie skasowali swej uchwały, lecz zapisali ją do protokołu zaznaczając iż nie doprowadzili takowej do skutku jedynie z powodu wzbronienia im tego przez wyższą władzę.”
W 1938 r., żyło w Polsce 53 weteranów Powstania Styczniowego!
(1) Ryszard Mieniecki (W:) Słowo z dnia 23 I 1938 r. Pracownia Mikrofilmów Biblioteki Narodowej w Warszawie
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!