Wedle tradycji pierwszy kościół znajdujący się w tym miejscu został ufundowany w czasach Jagiełły i Witolda, zaś w okresie panowania króla Aleksandra Jagiellończyka świątynia została przekazana dominikanom, wraz z założonym obok klasztorem. Gotyckie zabudowania spaliły się na początku XVII wieku. Kolejny – barokowy, ale jeszcze nieukończony klasztor – został spalony w roku 1655 przez wojska moskiewskie podczas wojny polsko-rosyjskiej.
Pod kościołem Ducha Świętego znajdują się unikalne w skali Litwy rozległe podziemia, w których – zgodnie z lokalną tradycją – spoczywa kilka tysięcy zmarłych (tzw. wileńskie królestwo zmarłych).
Kościół pw. Świętego Ducha w Wilnie jest jednym z najważniejszych zabytków miasta a jednocześnie jednym z najsłabiej rozpoznanych pod względem jego dziejów budowlanych. Obiekt ten wymagał również podjęcia pilnych prac konserwatorskich. Zadanie polegało na wykonaniu przez studentów Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, którzy na studiach magisterskich wybrali specjalność „Dziedzictwo Architektoniczne”, pierwszych badań architektonicznych kościoła. Prace odbywały się pod kierunkiem i opieką pracowników naukowych Politechniki Warszawskiej jak i innych jednostek, m.in. dr inż. arch. Wojciech Wółkowskiego, prof. dr hab. inż. arch. Małgorzaty Rozbickiej, dr hab. Anny Czyż. Efekty prac badawczych mogą mieć fundamentalne znaczenie dla opracowania zarówno dziejów budowlanych obiektu (rozwarstwienia chronologicznego) jak i wytycznych dla dalszych prac konserwatorskich.
Kinga Adamczyk na podst.: Honorata Adamowicz, Kościół Ducha Świętego najwspanialszym wileńskim zabytkiem późnego baroku, kurierwilenski.lt; Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA; Przewodnik po Wilnie i jego okolicach : z wykazaniem historycznym najbliższych stacyj kolei żelaznych / przez A. H. Kirkora, Wilno 1880; Elżbieta Klukowska, Przewodnik po Wilnie, Wilno–Częstochowa 2015; Henryk Mościcki, Wilno, Warszawa 1922; Najpiękniejsze kościoły Wilna, wybór i oprac. Krystyna Marczyk ; zdj. Bronisława Kondratowicz et al., Wilno 1997
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!