Dialog komendanta więzienia ze skazanymi

„Krym – to nie ukraińska ziemia, Ukraina sama ponosi winę za utratę swoich terytoriów z powodu polityki nacjonalistycznej, do Partnerstwa Wschodniego Łukaszence nie śpieszno, Zachodowi nie uda się go „złamać”, reform na Białorusi nie ma się co spodziewać, Rosja jest najważniejszym sojusznikiem politycznym i wojskowym Białorusi, a za 40 procentową dewaluację rubla odpowiadają sami Białorusini, bo pobiegli do kantorów” – oto konkluzje z dorocznej konferencji prasowej białoruskiego dyktatora z 29 stycznia 2015 roku.

Trwające ponad siedem godzin spotkanie Łukaszenki z dziennikarzami, białoruska propaganda okrzyknęła „otwartym dialogiem”, choć konferencja prasowa odbyła się w takiej samej konwencji jak co roku. W drodze wyjątku kilku uczestnikom show, wolno było powiedzieć nieco więcej niż zwykle, ale zamiast konkretnych pytań można było usłyszeć długie przemówienia o wszystkim, ale nie o tym co istotne.

O więźniów politycznych zapytał głowę państwa tylko jeden dziennikarz „Radia Swaboda” Walerij Kalinowski, o porwanych i zabitych politykach nie wspomniano, o fałszowaniu wyborów na Białorusi –ani słowo nie padło, o blokowaniu niezależnych portali, żaden z dziennikarzy nawet się nie zająknął – pisze redaktor naczelna portalu charter97.org Natalia Radzina.

To nie jest zarzut pod adresem kolegów dziennikarzy – pisze naczelna niezależnego portalu. – Konferencja prasowa Aleksandra Łukaszenki pokazała wyraźnie, jak wysoki poziom strachu panuje w społeczeństwie.

Rzekomy „otwart dialog” przypominał rozmowę naczelnika kolonii karnej z więźniem:

– Skargi jakieś są?

– Nie, nie ma obywatelu naczelniku!

– Sama doskonale pamiętam, jak raz w miesiącu do mojej celi w więzieniu KGB przychodził prokurator, i stojąc na progu pytał, czy chcę złożyć jakieś skargi. Kiedy poskarżyłam się, że nie dostaję listów z zewnątrz, cała cela dostała zakaz odpoczywania na pryczach w ciągu dnia. Cały dzień, aż do ciszy nocnej stałyśmy albo siedziałyśmy, cierpiałyśmy z powodu bólu pleców.

Tak samo jest w tej sytuacji. Jaka kolwiek skarga zostałaby uznana za dywersję, za którą przyszłoby zapłacić karę, i to bardzo szybko.

Łukaszenka czuł się bardziej niż komfortowo przez te 7 godzin. Nie zmęczył się, nawet nie zachrypł. Od razu przypomniał mi się artykuł z „Daily Mail”, autor twierdził, ze Hitler, aby utrzymać formę, kilka razy dziennie przyjmował zastrzyki z Pervitinu – leku, który dziś znany jest bliżej jako metamfetamina.

Jak by tam i nie było – show obliczony był publiczność z Zachodu, bardziej niż na rynek wewnętrzny. Tylko Ostapa, jak zawsze, gdy odrywa się od kartki – poniosło. I mogliśmy usłyszeć to:

– Krym – to nie ukraińska ziemia

– Ukraina sama ponosi winę za utratę swoich terytoriów z powodu polityki nacjonalistycznej;

– Do partnerstwa Wschodniego, on się nie wyrywa;

–  Zachodowi nie uda się go „złamać”;

– Reform na Białorusi nie będzie;

-Więźniów politycznych nie zamierza uwolnić;

–  40 procentowej dewaluacji winni są sami Białorusini, bo pobiegli do kantorów;

-Rosja – główny sojusznik polityczny i wojskowy;

Ot, takie skromne podsumowanie siedmio godzinnego tokowania. Cała reszto to nonsens, demagogia i słowne plewy. Obywatel zapomniał o jednej rzeczy: eksperci przewidują, że niskie ceny ropy naftowej będą się utrzymywały przez kilka lat. A jak wiadomo, mała dyktatura trwa tak długo, jak długo duża dyktatura zapewni jej dopływ gotówki.

Kresy24.pl za charter97.org