O urząd prezydenta Armenii ubiega się 7 kandydatów. Ale to gra pozorów. Udziału w wyborach odmówili liderzy wiodących sił politycznych, którzy według obserwatorów byliby jedynymi realnymi konkurentami obecnego prezydenta Serża Sarkisjana.
Wybory prezydenckie w Armenii odbędą się 18 lutego. Kaucję w wysokości 8 mln dramów (równowartośc 20 tys. dolarów) i komplet dokumentów potrzebnych do rejestracji złożyło 6 kontrkandydatów Sarkisjana, w tym lider opozycyjnego „Dziedzictwa” Raffi Owanisjan i szef partii „Wolność” Grant Bagratian.
Udziału w wyborach odmówili liderzy wiodących sił politycznych: Armeńskiego Kongresu Narodowego i partii „Rozkwitająca Armenia” – Lewon Ter-Petrosjan i Gagik Carukian.
Zaczynał w Komsomole i u komunistów
Karierę polityczną zaczynał w 1979 roku w Komsomole – jako kierownik wydziału, II sekretarz, I sekretarz i kierownik wydziału propagandy i agitacji w komitecie miejskim Komsomołu w Stepankercie, a od 1985 asystent I sekretarza Komitetu Obwodowego Komunistycznej Partii Związku Sowieckiego w Górskim Karabachu.
W 1990 został wybrany do Rady Najwyższej Armenii, a w 1991 do Rady Najwyższej Republiki Górskiego Karabachu. W latach 1992-1993 pełnił obowiązki ministra obrony republiki karabachskiej.
W 1993 ówczesny prezydent Armenii Lewon Ter-Petrosjan mianował go ministrem obrony w rządzie Republiki Armenii. Dwa lata później stanął na czele Zarządu ds. Bezpieczeństwa Narodowego. W 1996 został szefem nowo utworzonego resortu spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa narodowego (MSWiBN). Zachował stanowisko w rządzie pod kierownictwem Koczariana, powołanego na premiera w marcu 1997.
Po rezygnacji Ter-Petrosjana z funkcji prezydenta w 1998 Sarkisjan poparł kandydaturę Koczariana w wyborach prezydenckich. Latem 1999 po rozdzieleniu MSWiBN został ministrem bezpieczeństwa narodowego. Podał się do dymisji po ataku terrorystów w budynku parlamentu ormiańskiego, do którego doszło 27 października 1999.
W listopadzie 1999 prezydent Koczarian powołał go na szefa swojej administracji i sekretarza Rady Bezpieczeństwa Narodowego. W maju 2000 Sarkisjan, zachowując stanowisko sekretarza RBN, objął funkcję ministra obrony w rządzie Andranika Markariana. W 2003 kierował sztabem wyborczym Koczariana w wyborach prezydenckich. Wstąpił również do proprezydenckiej Republikańskiej Partii Armenii.
Po śmierci premiera Markariana objął 26 marca 2007 funkcję p.o. premiera. 2 kwietnia 2007 został zatwierdzony przez parlament na stanowisku szefa rządu. Jednocześnie zrezygnował ze stanowiska szefa resortu obrony.
Prezydentem został krwawo
Z poparciem prezydenta Koczariana i Republikańskiej Partii Armenii wystartował w wyborach prezydenckich w 2008 roku. Według wyników ogłoszonych przez Centralną Komisję Wyborczą, zdobył 52,82%, co dało mu zwycięstwo już w I turze.
Opozycja nie uznała wyników, protestując przeciwko nieprawidłowościom, do których doszło w trakcie wyborów. Zwolennicy Lewona Ter-Petrosjana, który w wyborach 2008 roku zajął drugie miejsce z wynikiem 21,5% głosów, zorganizowali w Erywaniu masowe protesty uliczne, domagając się unieważnienia wyborów. 1 marca 2008 protesty zostały brutalnie stłumione przez policję. Śmierć poniosło 8 osób, a w kraju wprowadzono 20 dniowy stan wyjątkowy.
Kresy24.pl/OSW, Wikipedia
Dodaj komentarz
Uwaga! Nie będą publikowane komentarze zawierające treści obraźliwe, niecenzuralne, nawołujące do przemocy czy podżegające do nienawiści!