Reakcja Kijowa na najnowsze posunięcia Warszawy, w kwestii sporu o zboże

Nasuwa sie kilka refleksji….
Ukraińcy nie są, nigdy nie byli i chyba nigdy nie będą naszymi przyjaciółmi, wbrew swoim wypowiedziom o „braterstwie” itp. infantylizmach, a już myślenie w kategoriach jakiegoś strategicznego sojuszu czy mozliwośći bliskiej współpracy w przyszłości, to idiotyczne mrzonki.
Ukraińcy postrzegają Polskę jako kraj „3 kategorii” w Europie i UE, raczej jako przeszkodę dla Ukrainy w zajęciu należnego jej miejsca, jednego z największych mocarstw w Europie. I traktuja tę Polskę czysto instrumentalnie, jako wykonawcę poleceń Waszyngtonu czy Berlina. A jesli ta Polska pisowska próbuje „wierzgać” brukselsko-niemieckim urzędnikom, Ukraińcy instynktownie ida na kolaborację z Berlinem, który w ich mniemaniu rzadzi UE, więc jesli coś uzgodnia z Berlinem (Berlin coś obieca) to pozostałe kraje pomiędzy Niemcami a Ukrainą można i należy już TRAKTOWAĆ Z BUTA, żeby zajęły „właściwe miejsce między „europejskimi mocarstwami”.
Ukraińcy od kilku lat, bardzo agresywnie reagują na wszelkie bariery w handlu czy transporcie z Polską, nie szukająć kompromisu tylko natychmiast skarżąc Polske do Brukseli. Liczą na to, że w warunkach konfliktu Polski z Brukselą, zyskają więcej agresywnie atakując Polskę. Pomimo tego że nie są w UE, już dziś starają się niezwykle agresywnie rozgrywać Polskę, jako kraj który powinni w przyszłości zdominować w regionie.
Wiele wypowiedzi wysokich ukraińskich urzędników na czele z ambasadorami w Polsce, bardzo często zdradzają arogancję i wyraźne lekceważenie Polski. A już ostatnie wypowiedzi niejakiego „Kaczki od ich rolnictwa”, sugerującego embargo na polskie owoce i warzywa z wyraźnym „wyjaśnieniem” że jest to instrument dyscyplinujacy, mający Polskę zmusić do zniesienia embarga na pszenicę…..jest już w cywilizowanych stosunkach międzynarodowych wyjatkowym chamstwem. Jedynym wytłumaczeniem ministra Kaczki może być fakt, że sowiecka hodowla ludzi radzieckich pozbawiła jego przodków wszelkiego poczucia godnosci ludzkiej, zarówno własnej jak i cudzej. Jego kołchozowe geny, nie mu pozwalaja mu widzieć róznicy pomiedzy zaganianiem kijem krów do obory, a „przymuszeniem” cywilizowanego 40 milionowego kraju do samobójczych ustępstw handowych względem Ukrainy.
Wszystkie ukraińskie elity, zazdroszcząc Polsce osiągnięć ostatnich 30 lat, żyja jakimś dziwacznym mitem, że w 1990 roku (przed upadkiem ZSRR) PKB Ukrainy było „większe” od Polski. I wystarczy przekręcić jakąś magiczną „wajchę”, czyli konkretnie kran z kasą z UE, aby Ukraina stała się tak bogata, ze nawet najwięksi miejscowi złodzieje, na czele z rządzącymi elitami, nie będa w stanie udzwignąć worów z ukradzioną kasą. W rzeczywistości, to mityczne ukraińskie PKB w czasach ZSRR, było windowane kolonialnym wyzyskiem Rosji i mierzone miliardami ton węgla, stali, cementu, rakiet, czołgów, traktorów na potrzeby budowy sowieckiego imperium. W warunkach gospodarki realnej po 1990 roku, ukraińskie PKB zostało zweryfikowane do poziomu życia ludności w najuboższych krajach afrykańskich, a złodziejskim elitom pozostały tylko ich durne mrzonki.
Ostatni agresywny atak Zełenskiego na Polskę w ONZ, tak naprawdę ujawnia instrumentalny stosunek do Polski Większości dzisiejszych ukraińskich elit politycznych. Bezczelne i wręcz chamskie wypowiedzi ukraińskich ministrów w ostatnich dniach budza jednoznaczne skojarzenia. Bo tak naprawdę, psy szczekają tylko wtedy kiedy właściciel na to pozwala i w rytm melodii której on jest dyrygentem. Żełenski jest znany ze swojej emocjonalnej nadpobudliwości, co często jest postrzegane jako zaleta w dzisiejszej sytuacji. W dzisiejszym kontekście, przypominają się jednak zarzuty Poroszenki (często powielane przez Rosję), jego konkurenta w kampanii wyborczej, jakoby Zełenski miał używać narkotyków. Być może, to jest pewnym wytłumaczeniem jego emocjonalnych skrajności i subiektywnego postrzegania rzeczywistości, zwłaszcza że powodów do frustracji mu nie brakuje….