Kopiści – to oni jako pierwsi stawili opór Armii Czerwonej wdzierającej się o świecie 17 września 1939 r. w granice Polski.
Uroczystości X-lecia istnienia Korpusu Ochrony Pogranicza w kompanii KOP stacjonującej w Turylczu, fot NAC
KOP powstał w 1924 r. by chronić wschodnią granicę II Rzeczypospolitej przed penetracją agentów, terrorystów i zwartych uzbrojonych oddziałów dywersyjnych przerzucanych przez sowieckie służby specjalne z terenu ZSRR. Korpus oprócz ochrony granic prowadził działania o charakterze charytatywnym i społecznym na rzecz miejscowej ludności (m.in. w zakresie opieki zdrowotnej i oświatowej), których celem było umacnianie państwowości oraz przyciąganie i przywiązanie mieszkańców do Polski. Działalność społeczna i oświatowa prowadzona przez KOP służyła pozyskaniu sympatii ludności i wspieraniu rozwoju gospodarczego kresów, a także pomocy w zwalczaniu biedy oraz aktywizowaniu ludności.
Wizyta prezydenta RP Ignacego Mościckiego w Borkowszczyżnie k. Wilna. Prezydent RP Ignacy Mościcki (I rząd 2. z lewej) na strażnicy Korpusu Ochrony Pogranicza, fot. NAC
Żołnierze KOP byli wyselekcjonowani i pochodzili głównie z województw zachodnich. Przed wysłaniem na wschód kandydaci odbywali przeszkolenie w pułkach liniowych. Formacja ściśle współpracowała również z wywiadem wojskowym.
We wrześniu 1939 r. KOP zmobilizował ponad 30 tys. żołnierzy. Zdecydowaną ich większość skierowano do walki przeciw Niemcom. 17 września, gdy na Polskę uderzyła półmilionowa – w pierwszym rzucie – Armia Czerwona, granicy z Rosją Radziecką strzegło 20 batalionów KOP liczących około 12 tys. żołnierzy, w większości rezerwistów. Na miarę swoich możliwości starali się stawiać opór i opóźniać pochód nieprzyjaciela.
KOP stoczył liczne walki i potyczki z Armią Czerwoną. Wielu jego żołnierzy zostało później zamordowanych w ramach zbrodni katyńskiej. Przegrana wojna obronna 1939 roku stała się kresem istnienia Korpusu Ochrony Pogranicza.
Odwiedź portal IPN, poświęcony historii Korpusu Ochrony Pogranicza:
Dodaj komentarz